صدای پرنده ها از لا به لای درخت ها می آید اما صدای دیگری گوشم را نوازش می دهد. صدای خنده ی کودکان . آنها آرامش میدهند . آنها هر چه می گویند جملاتیست پر از انرژی مثبت در زندگی . رنگین کمانی هستند که بعد از باران زندگی پدیدار می شوند و آسمان قلبم را زیبا می کند . همان نگاه های زیبا و مهربان بدون هیچ کینه ای . کاش همه کودک بودند . کاش دنیای من در دنیای کودکان می ماند و لحظه ای وارد دنیای سیاه انسان ها نمیشد . آرزو داشتم مربی مهدکودک باشم و یا خواننده ای که از ته دلش برای زیبایی ها می خواند
