وقتی دلت میخواهد از ریشه قدم برداری، کسی تو را نمیفهمد و تو مجبوری در همان ریشه بنشینی. مردم فکر می کنند زندگی فقط یک مسیر دارد ولی وقتی پرواز می کنی، از بالا که نگاه می کنی می بینی که زندگی صدها مسیر دیگر هم دارد که زیباتر و سرسبزترند. تلاش می کنی تا از مسیرهای دیگر حرف بزنی اما تو را نمیفهمند و درک نمی کنند! نیش خند میزنند و اگر خیلی حرمت بگذارند سکوت می کنند. به تعداد انگشتان دست شاید درکت کنند. در این دنیا مسیرهای سبزی هست که زندگی را زنده می کند اما احساس می کنم باید در آن مسیرها تنها قدم بردارم چراکه دیگران به جاده ی خاکی عادت کرده اند
