گاهی بهار بوی پاییز میدهد. برگ ها سبز هستند اما ریشه ها زرد. گل ها شکوفه می کنند اما زنبورها به سراغ ریشه ها میروند. ریشه ای پاییزی که طعم بهار دارد اما وصفش نه بهار میشناسد نه پاییز. وزش بادهای زمستانی که صدا میزند ابرها آماده اند تا ریشه های زرد را سفید کنند. ریشه ای که شاید چند صباحی سفید بماند اما چون ذاتش پاییزیست دوباره زرد خواهد شد. ظاهر آدم ها گاه بهاریست اما قلب هایشان پاییزی و ای کاش همیشه زمستان بود تا برفی بیاید و نگذارد بفهمیم ریشه ها زرد شده اند. شاید این لبخند بماند.
