گاهی بهار بوی پاییز میدهد . برگ ها سبز هستند اما ریشه ها زرد . گل ها شکوفه می کنند اما زنبورها به سراغ ریشه ها میروند . ریشه ای پاییزی که طعم بهار دارد اما وصفش نه بهار میشناسد نه پاییز . وزش بادهای زمستانی که صدا میزند ابرها آماده اند تا ریشه های زرد را سفید کنند . ریشه ای که شاید چند صباحی سفید بماند اما چون ذاتش پاییزیست دوباره زرد خواهد شد . ظاهر آدم ها گاه بهاریست اما قلب هایشان پاییزی و ای کاش همیشه زمستان بود تا برفی بیاید و نگذارد بفهمیم ریشه ها زرد شده اند . شاید این لبخند بماند.
